از غصه ی این فاصله بگذار نگویم
از غربت این قافله بگذار نگویم
از شمر نگو تو، به تلافیش پدر جان
از چشم بد حرمله بگذار نگویم
از قصه ی این صورت زخمی که نگفتی
از قصه ی این آبله بگذار نگویم
من پیر شدم جان تو آن دم که به پا شد
دور سر تو هلهله بگذار نگویم
افتاد به بازارِ غلامان و کنیزان
روزی گذر قافله بگذار نگویم
از بابت این درد سرِ معجر پاره
دارم ز عمویم گله بگذار نگویم
بابا صدقه هیچ ولی خاری و دشنام
دادند به این عائله بگذار نگویم
هر گاه سرت خورد زمین عمه زمین خورد
دق کرد از این قائله بگذار نگویم