شب های خرابه چقدر خاموش و سرده
اون روزایی که رفته دیگه برنمیگرده اون روزایی که جونی توی بال و پرم بود
اون روزایی که سایه ی تو بالا سرم بود بابا حسین رفتی و اسیر شدم
بعد تو من از این دنیا سیر شدم سه سالمه اما خیلی پیر شدم
روی لبم شکوه از زمونه هست روی دلم داغ بیکرونه هست
روی تنم رد تازیونه هست بابا جونم من الذی ایتمنی یا ابا
من الذی ایتمنی یا ابا خورشید سحرگاهی من ، ای فلق نور
من که طبق سر ندیدم ، هست طبق نور بابا منو با موی پریشون دیده بودی؟
با سر برسه سر زده مهمون دیده بودی؟ بابا فدا چشم بارونیت بشم
فدای این زخم پیشونیت بشم تو خرابه میخام قربونیت بشم
خودم دیدم که با خیزرون میزد روی لبات ضربه بی امون میزد
ناله زنان بر سر عمه جون میزد من الذی ایتمنی یا ابا
من الذی ایتمنی یا ابا بابا صورتم زخمی مثل سر زخمیت
بابا سرتم زخمیه مثل سر زخمیم بوسه میگیرم از رگای حنجر زخمیت
باروضه ی گودال تو آواره شدم من چهل منزل و دنبال تو آواره شدم من
سرتو شد چهل منزل نگین نی بودی بابا تو بالا نشین نی
تو روی نی بودی من پایین نی بارونی شد چشم من مث فرات
منم مثل باقی مخدرات پایین نی لطمه میزدم برات
وای از دلم من الذی ایتمنی یا ابا
من الذی ایتمنی یا ابا