متن اشعار

من دختری مظلومه و
از نسل بوترابم
آتش بگیری گر بخوان
یه سطری از کتابم
من قصه ی پر غصه ی
صحرای کربلایم
من ناله ی زار و نوای
دشت کرب و بلایم
دردانه ی حسینم
ریحانه حسینم
سلطان کجا دیدی کند
کنج خرابه منزل
حیف از تو حیف امشب اگر
از غم نسوزی ای دل
روز و شب تلخ مرا
کس جز خدا نداند
کس جز خدا حال مرا
در کربلا نداند
دردانه حسینم
ریحانه حسینم
زینب کنارم روز و شب
همراه کاروان بود
در این سفر یک دم زبیم
جان من نیاسود
افتان و خیزان میروم
بر روی ریگ سوزان
صورت کبودو و تن کبود
لب خشک و دیده گریان
سوزد که سیلی زد بر
روی کودک سه ساله
گویا که جای دست بود
بر روی برگ لاله
دردانه حسینم
ریحانه حسینم
عمه ز سوز آفتاب
چشمم دگر نبیند
طفل حسین کشتن نداشت
کس غنچه را نچیند
جسمم سراپا شد کبود
از جور تازیانه
دست ستم گر چنگ و زد
مویم به جای شانه
دردانه حسینم
ریحانه حسینم